Hayat bu aralar çok karmaşık. Ne oluyor, nasıl oluyor, ne zaman oluyor hiiiç anlayamıyorum.
Aklımın almadığı, midemin kaldırmadığı olaylarla uğraşmak zorunda kalıyorum ki sanki sorunlarım bana yetmiyormuş gibi. Zaten sinirli bir yapım var, bi de üzerine bu kadar sorun yapışınca bana kendime ve sinirlerime engel olamaz oldum. Her an patlamaya hazır bi bomba gibiyim. Dün akşam sinirim bozuktu, çok gereksiz bi yerden başlayan tartışma büyüdü kocaman oldu. Evde duramadım, dışarı çıkıyorum ben dedim. Annem de ne yaparsan yap dedi. Defolun değişik versiyonu. Giyindim, çıktım. Biraz apartmanın çevresinde dolaştıktan sonra gecenin bi saatinde kız başıma böyle dolanamayacağımı anlayıp bi arkadaşımı aradım, geldi aldı beni biraz bi yerlerde oturduk, sonra bi kız arkadaşımın evine bıraktı. 11'de de ordan alıp eve bıraktı. Kimse merak etmemiş lan beni. Ananem de annem de dönmüş kıçını yatmış. Sonra gittim annemle konuştum. Sabah hasta oldum allahtan da o bahaneyle barışma sürecimiz hızlandı :) Ananemse anlamadığım bi şekilde hala benimle konuşmuyor. Ama bu durum beni biraz sakinleştirdi. Dün akşam çokça düşündüm. Delirmeden kendime dur demem gerekiyormuş anladım bunu. Baya da fena üşütmüşüm. Yarın sınıfta kahvaltı yapıcaktık, rapor verdi doktor yat dinlen mutlaka dedi kahvaltıyı kaçırıcam çok üzgünüm... Bir an önce iyileşmek istiyorum. Bi de lütfen havalar düzelsin artık! Ve magnum reklamları bu kadar güzel olmasın.
